Eerste stageweek en jeepsafari weekend

Hello,

Weer een reisverslag van mijn kant om jullie op de hoogte te houden!

Afgelopen maandag hadden we onze eerste stage dag in het St. Vincentius ziekenhuis in Paramaribo gehad. Kwart voor 7 stapten we op de fiets, en we waren keurig om 7 uur op de plek waar we af hadden gesproken met iemand die ons naar de afdeling zou brengen! 7 uur; niemand, kwart over 7; niemand, op zijn Surinaams kwam die mevrouw om half 8 binnen. Loes werd naar de kinderafdeling gebracht en Janneke en ik naar afdeling chirurgie. Daar stonden we dan.. Gelukkig kwam de hoofdzuster gauw naar ons toe om een kort introducerend praatje te houden. Toen werden we al gauw voor de leeuwen gegooid; loop maar met iemand mee. De eerste dag was dus niet echt een heel groot succes, er werd niet naar je omgekeken. Dus hebben Janneke en ik maar wat achter de zusters aangehobbeld. De tweede dag was gelukkig een stuk beter, we werden beide aan een zuster gekoppeld waarmee we de hele dag mee zouden lopen. De afdeling kent een 'voor' en een 'achte'r. 'Voor' liggen de schone wonden en mensen die worden geopereerd of net geopereerd zijn. 'Achter' liggen de mensen met vieze, open wonden of complicaties. Ik liep op het voorste gedeelte mee en Janneke op het achterste gedeelte. Voor mij was het dus vooral baden ( niet wassen, maar baden) , bedden opmaken, mensen naar en van OK halen en brengen, controles doen etc. Janneke heeft haar ogen gelijk uitgekeken naar de 'vieze' wonden. De rest van de dagen stond ik ook in het voorste gedeelte ingedeeld. Ik moet erg wennen aan de manier van werken hier, totaal anders dan in Nederland. Hier doet 1 zuster baden, een andere zuster wonden, een andere zuster bedden opmaken. Terwijl in Nederland een zuster over een aantal patiënten zorg draagt en al deze taken bij die patiënten uitvoert. Om 10 uur gaan we 'schaften' tijdens deze pauze komen de lekkerste broodjes bij de collega's tevoorschijn, maar wij doen het met een broodje kaas. Rond 1 uur gaan we weer 'schaften', tijdens de lunch krijgen wij een maaltijd van het ziekenhuis; rijst met kip of krab. Het stelt niet veel voor, maar prima te eten en het scheelt ons weer koken 's avonds. We kwamen er al gauw achter dat 13 weken op deze afdeling misschien wel erg lang en eentonig is, dit dacht Loes ook over de kinderafdeling. Dus in overleg hebben we nu afgesproken dat Janneke en ik na 7 weken naar de kinderafdeling gaat en Loes dan naar de kraamafdeling gaat. We waren blij toen het donderdagmiddag 3 uur was, namelijk WEEKEND.

Donderdagavond zijn we weer gezellig wezen stappen bij Havana Lounge met onze buurjongen Jesse en onze BOB Ollie. We kwamen topkok Ramon Beuk tegen, dus daar moesten we zeker even mee op de foto. We hebben ons weer goedgemaakt, en op de terugweg weer langs de straat BBQ om wat te eten.

Vrijdagochtend werden we om 9 uur opgehaald door de taxi om naar de vreemdelingendienst te gaan om onze toeristenkaart te verlengen. Rond 11 uur waren we weer thuis en zijn we ons bed maar weer even ingedoken. 's Avonds zijn we uit eten geweest in de wijk 'blauwgrond', we hadden gehoord dat je hier lekker Surinaams kon eten. Lekker was het zeker!! Daarna op tijd ons bed ingedoken, want zaterdagochtend werden we om half 8 door Ollie opgehaald door onze jeepsafari.

Half 8 stond Ollie op de stoep, nog even langs de supermarkt om de laatste spulletjes te halen. Vervolgens nog even langs een eettentje om onze lunch te halen; loempia's, bami en telo. Daar gingen we, toch wel een beetje gespannen, op pad! Na een uur verruilden we de drukke stad voor de bauxietwegen. Vervolgens verruilden we de bauxietwegen voor de Savanna en het tropisch regenwoud. Loes zat naast Ollie en Janneke en ik zaten achterin. De neef van Ollie ging ook mee, dus Jesse zat bij hem in de auto. Eenmaal aangekomen bij het tropisch regenwoud dachten we; gaan we hier met de auto rijden?? Ja dus. Over veel te smalle wegen, veel te diepe kuilen en veel te veel modder reden we met de twee jeeps door het tropisch regenwoud. Janneke en ik hebben ons bescheurd van het lachen achterin, we hebben echt genoten. Na een paar uur even gestopt om onze lunch op te eten. Rond 1 uur kwamen we bij de Suriname rivier aan, met de pont gingen we over naar de andere kant. Hier nog 1,5 uur gereden over de bauxietwegen door het tropisch regenwoud. Rond 3 uur kwamen we aan bij onze slaapplaats; een overkapping waar we onze hangmatten op konden hangen. Gelukkig was er wel een wc/douche en een plek waar we konden koken en zitten. Samen met Ollie de hangmatten op gehangen en vervolgens een 'duik' genomen in de kreek. Wij hebben daarna wat gechilld terwijl olie Saoto soep (soort van kippenbouillon met van alles erin zoals rijst, taugé, aardappels en nog wat prutteltjes) aan t maken was voor ons. Dit vervolgens heerlijk opgegeten. Rond 10 uur was het tijd om te gaan jagen, we zijn met zijn allen in de jeep gestapt en een stukje verder gereden om daar opzoek te gaan naar wat extra eten; zoals een haas of een tapir. Na 2 uur door het modderige regenwoud struinen en alleen wat geluiden verder.. geen resultaat. Jammer maar helaas, we zijn in ieder geval een hele ervaring rijker. Wat lastig voor ons was, was het feit dat we niet mochten praten.. na een paar keer de slappe lach gehad te hebben voelde het al gauw best vertrouwd en was het niet eng meer. We hadden gelukkig een goed vooruitzicht want bij terugkomst van het jagen zou de neef van Ollie bakabana's (gebakken banaan) maken. Deze waren heerlijk! Nog even wat gekletst en toen onze hangmatten opgezocht. De nacht best goed doorgebracht, alleen toen we wakker werden regende het keihard. Dit hield de rest van de dag bij vlagen een beetje aan, dat was wat jammer..
We hebben ontbeten met een broodje pindakaas, maar de lunch stond ook al gauw weer voor ons klaar. Ollie had kip masala voor ons gemaakt, rijst met een soort kerrie en kip, ook weer erg lekker. Ollie is ook kok in het ziekenhuis waar wij stage lopen. Wij gingen daarna wat chillen terwijl Ollie en zijn neef de ene jeep probeerden te maken, er was 1 of andere kabel geknapt waardoor de koppeling kapot was gegaan net toen we zaterdagmiddag waren aangekomen. Het lukte niet om hem te maken, dus zijn we rond zondagmiddag rond 2 uur vertrokken, de hele weg naar de oversteek in de eerste versnelling.. Toen we van een heuvel af gingen kreeg hij hem in de tweede versnelling dus konden we iets harder.. 'We stopten langs de kant van de weg om ook een keer met het geweer te schieten waar we 's nachts mee op pad waren gegaan om te jagen. Dit was moeilijker dan gedacht.. maar wel leuk om een keer geschoten te hebben. Aan de andere kant van de rivier zou hij de auto wel kunnen maken dacht hij. Toen we daar kwamen kreeg hij het ook niet voor elkaar om die auto te maken. Dus weer in de eerste versnelling vertrokken.. gelukkig kreeg hij hem halverwege in de vierde versnelling. Dus vol gas over alle wegen en drempels.. we hebben het weer uitgegierd van het lachen. De hele weg moesten we in zijn 4, het maakte niet uit welke snelheid 20 of 80 km per uur het kon allemaal. Toen we bij de stad aankwamen werd het toch wel even lastig.. Het stoplicht stond op rood dus we moesten we stilstaan.. het laatste stuk dus maar in de eerste versnelling naar huis gereden. Rond 6 uur waren we weer veilig thuis bij ons eigen huis met een hele ervaring rijker en een super leuk weekend achter de rug!

Morgen zijn we vrij van stage omdat het een Hindoestaanse feestdag, Holi Phagwa, is hier. Op het onafhankelijkheidsplein hier 10 min lopen vandaan wordt een groot feest gegeven. Het wordt een zeer kleurrijk feest hebben we gehoord, er wordt met allerlei kleuren verf gegooid.
We zijn erg benieuwd, dus we gaan er zeker morgen even een kijkje nemen! Dus een kort weekje stage maar deze week, ons hoor je niet klagen!

Verder zijn we al aardig gewend aan het links fietsen, het gefluit van mannen, het toeteren van auto's om alles en niets en natuurlijk het heerlijke temperatuurtje.

Nou ik hoop dat jullie een beetje een beeld hebben van mijn eerste stageweek en mijn super weekend!

Ik hou jullie op de hoogte!

Liefs Romy